Tyberiusz

Każdego dnia...
,,Czuję dotknięcie ciał, które mnie potrącają, oczu, które mnie śledzą, słyszę warkot samochodów, głosy, wrzenie namacalnej rzeczywistości, tkwię w niej, a jednocześnie jestem od niej dalszy niż księżyc. Na jakiejś planecie, poza logiką i faktami, coś we mnie powtarza jedno imię, choć wiem, że to nie ono. Krzyczy w pustkę, która zawsze istniała, w której zamarło już wiele krzyków, która nigdy nie dała odpowiedzi. Wiem o tym i wyrzucam z siebie krzyk miłości i krzyk śmierci, ekstazy i zanikającej świadomości, krzyk dżungli i pustyni, a chociaż słyszę tysiąc odpowiedzi, ta jedna nie przychodzi i nigdy przyjść nie może.
Miłość! Ileż to słowo oznacza. Od najlżejszej pieszczoty naskórka do największego podniecenia wewnętrznego, od tęsknoty za rodziną do śmiertelnego spazmu, od nienasyconej żądzy do walki Jakuba z aniołem. Oto idę - myślał - człowiek po czterdziestce, który przeszedł nie jedną szkołę, nabył wiedzy i doświadczenia, padał i znów się podnosił, przepuszczony przez filtr czasu, zimny, krytyczny..."

Erich Maria Remarque - ARC DE TRIOMPHE

Więcej na - www.photoblog.pl/tyberiusz

Zapraszam.