aqws1

W nieograniczonym chaosie umykają piękne chwile
W bezkresie czasu zatopione są me myśli
W nieskończonej głębie serca kołaczą stłamszone uczucia

Jak wiele ofiarować potrafię,
Ileż to oddać mógłbym za chwilę błogości

Nie znam miary
Policzyć nie zdołam
Brak mi skali, w której to wyrazić można rozkosz z tej jakże nagiej beztroski

Wyobraźnia moja
Ograniczony, wątły umysł
Miłość, której ukryć nie umiem nie jest w stanie rozwiać zamętu kłębiącego się po zakamarkach mego ducha

Ukojenie jednak przychodzi nie licząc przemijających chwil
Tak ogromna cząstka mnie odpływa dryfując po obszarach dotąd nieznanych
Dotykam tak wiele nie rozumiejąc prawie nic
W tej jednej jedynej, niepowtarzalnej chwili tracą kontrolę nad czasem, który wydaje się bezkresną sferą okalającą świat

Twój nieśmiały, cichy uśmiech
Twe radosne, głęboki spojrzenie
Twoja postępująca, rozkoszna nagość, uczyniły ileż więcej niż ludzkość przez minione lata

Wszystko już jest choć tak niewiele było w niedostępnej dotąd krainie
Dostatek rozpościera się od głębi oceanu aż po gór wierzchołki
Choć teraz wątpliwości więcej niż porządku warto być w chili tej wyjątkowej

...