Mieszkam tu,w Legnicy,zaledwie tydzien a juz potwornie tesknie za moim skarbem-2,5 letnim Oskarkiem,synek mojej przyjaciolki jest dla mnie tak wazny i kochany jak wlasne dziecko,ktorego nie mam jeszcze,moze to i dobrze,ale z drugiej strony troszke zle.wiem ze zawsze na kazdego przychodzi ze wszystkim pora,ja mialam juz kilka stresowych sytuacji ale na moje szczescie nie ma dzidzi w moim zyciu wazniejszej jak Oskar.Slodki bobasek,zawsze usmiechniety,czasami nieznosny a czasami potrafi przyjsc i przytulic bez powodu...Aniołek :-)