życie

Ja bardziej wolałam zażywać tabletki nie bałam się nie troszkę bo wiedziałam że to nie boli usypiać-proste .Choć nigdy odwagi nie miałam może za bardzo się bałam a może jednak żyć chciałam ?Pewnego dnia postanowiłam okaleczyć się bezmyślnie wyciągnęłam żyletkę przyłożyłam do ręki i pociągnęłam bez namysłu.Szczerz dziwne to uczucie było szybko się kończyło.Na początku silna nawet byłam z dumą na twarzy łez kilka uroniłam.J tak przez kilka dni po troszku nowych blizn robiłam.Wciągnęło to..Nowe rany co chwila ludzie patrzyli.Więc się zastanawiałam nad czym?Nad sensem tego robienia.Fakt faktem był nie do zastąpienia.A ta myśl zobaczą to ludzie . Prześladowała mnie gdy siedziałam i zamulałam w budzie. Nauczyciele, rodzice , rodzina i chłopak . Lecz była przyjaciółka jedna jedyna nie mogłam jej zostawić za bardzo lubiłam . Ona robiła mi rany a ja je leczyłam . Było razem nam dobrze. Prawie nic nie stawało nam na przeszkodzie . I były takie dni kiedy rozstawałyśmy się . Ale ona czekała na mnie cierpliwie mimo że została na lodzie. Gdy wróciłam już rany głębsze zadawała Już przyzwyczaiłam wiec się nie wahałam , kto to zobaczył kazał mi przestać. Ciężko mi było zostawić ja sama , ale osoba ta była dla mnie kochana . Tysiąc myśli na minute wszystkie te same ciągle smutne Przestać ciągnąc to dalej ? Ale jemu zależało na mnie , nie mogłam go ranić bólu zadawać postanowiłam skończyć z żyletka w inne ręce ją dać  .Teraz jestem szczęśliwa żyletka mi nie potrzebna.Ale przyjdą te dni gdzie wrócę bo ona na mnie czeka.Tym razem tego nie przeżyjemy jednym słowem oddamy się w otchłań  ziemi.J nie będzie już mnie nie będzie już jej po drugiej stronie znów połączymy się !