Wierny... wierny już do końca...
niech płonie choć płomyczek ...
Wierny, wierny już do końca swoich dni...
niech skrzy nadzieja aż po kres.
Wierny... Niech nie niknie ni chwili,
niech świeci przez mrok...
Wierny, niech ptaszyna słodka kwili,
od życia i śmierci tylko jeden krok...
Wierny, samotnie idąc przez los,
cóż to za życie, gdy ni umrzeć ani żyć?
Wierny, przyjmując tak bolesny cios, bolący, piekący, wyciskający łzy
Wierny, choćby nie kochała, niby kawałki rozbitej w pył kry
Wierny, choćby go nie chciała, śmierć niby ciemność wieczna.
Nadchodzi! Nadeszła... przy Tobie dusza ma bezpieczna.