Forum klubowe

*Przyjaciółka motyla*..

Przemierza miasta, kilometry..
w słowach, melodiach i tańcu..
Jest niczym córka słońca..
niespokojna, piękna, gorąca..

Skąpana w wodach morza, oceanu..
z wiatrem prowadzi rozmowy..
Biegnie zwykle natchniona..
ku spotkaniu z kimś nieznajomym..

I nie gaśnie jak świeca na wietrze..
nie spada jak kropla rosy..
Przepełniona wielką miłością..
w pogoni za chwilą uczuciowej rozkoszy..

"Jak motyl wzlatuję

Rano jak motyl wzlatuję
fantazję słowem maluję
zaś w nocy przybywam we śnie

a duszę szeptem ujmuję
potokiem ciepła dozuję
wzrokiem miłości obsyp mnie

firankę nocy zadzieram
skromną bieliznę ubieram
jednocząc ciało i duszę

z tęsknoty niemal umieram
twój każdy dotyk zabieram
gorącą pieszczotą kuszę

marzę o chwili gorącej
bliskości wielce tak drżącej
by chwycić ją w nasze dłonie

a nuty miłości tlącej
uczuciem gorącym darzącej
padają w natury łonie

* z szuflady

znajoma

Przyniosłeś motyla..
Dwa kolorowe płatki kwiatów..
poruszające się z wiatrem..
razem z nim odfruwające..
Położyłeś motyla..
na mej mokrej dłoni..
porównywałeś moje oczy..
do jego skrzydeł..
Zamknęłam świat motylowi..
nie odleciał..

"zraniony motyl

Przepiękny motyl siadł na moim parapecie
Przepiękne skrzydła mieniły sie w blasku słońca
Gdy sie zbliżyłam , próbował odlecieć
lecz nie mógł, był zraniony i czekał swojego końca.
Delikatnie położyłam go na swojej dłoni
otuliłam troską i czułością serca,
a gdy wyzdrowiał nie chciał już odlecieć
siadł na moje włosy by przymnie na zawsze pozostać

Motyle żyją tak krótko...
Korzystajmy z tego,
bo jutro mogą już być
przeterminowane
albo mogą uciekać ze mnie
jak z tonącego statku...
Najpiękniejsza życia chwila:
lśniące promienie słońca
na kolorowych skrzydłach motyla..
Czy wiesz, że już każdego lata
gdy tylko zobaczysz motyla
we wspomnieniach do Ciebie wróci
każda ze mną spędzona chwila?

czarne łzy motyla...
widzi swój koniec jak szklanej kuli
kwiat na którym siedzi chyba go strąca
chociaż płatkami jeszcze go tuli...
on wie...że życie to chwilka ...drżąca
i swoje skrzydła rozkłada w podzięce
do swoich bogów którzy go wspierają
bojaźliwy jeszcze ...i odważny wielce
...hymny pochwalne w duszę zapadają
i wrogów swoich pozdrawia w ukłonie
a na złość wszystkim co go uśmiercają
tuli z czułością ich ciepłe...dłonie
które dziwną siłą...zmysły przyciągają
więc...póki może nektar życia spija
nie bacząc na wiatr na żar który spala
i licząc swe łzy...czarne łzy motyla...
zachwyca się pięknem i pięknem zniewala

Motyl
Wdzięku więcej w nim niż w baletnicy.
Przecudne swe tańce uprawia od rana,
wszyscy wpatrują się, nie przeszkadzają w niczym,
ciekawi są co tu się będzie wyprawiać.

A on niczym marzenie,
sen niewyobrażalny.
Nie ma czasu w baletach na wytchnienie,
bo z niego tancerz jest niebanalny.

Tylko wyskoki, obroty mu w głowie
gdzież by śmiał skończyć,
a któryś mu coś powie?
w życiu! przecież...

motylem się trzeba urodzić.


/Nemezis/

Motyle..
W kolorze skrzydła, które przyciągają wzrok..
Na skrzydłach pomarańczowy, niebieski i srebrny..
Na skrzydłach złotych żółte, też..
Motyle unoszą się w powietrzu..
Wśród lasów deszczowych..
Na szczytach gór i piasku pustyni..
Jeśli zima przynosi zimno i śnieg..
Do cieplejszego świata idą..
Wracają do domu na wiosnę..
Piękne motyle na skrzydle..

W szarych miastach szary beton, szary asfalt.
W szarych miastach szare dymy aż do nieba.
Nie ma miejsca dla motyli w szarych miastach,
a tak mało, tak niewiele im potrzeba.
Taki motyl
to ma skromne wymagania-
nie je masła
ani mięsa, ani chleba,
nie potrzeba mu mieszkania i ubrania,
inwestować w niego wcale nie potrzeb
Ludzie mówią,
że tylko zwykły owad,
a to przecież
do krainy czarów bilet, wstęp do bajki
i przygoda kolorowa,
więc pomyślcie o motylach choć przez
chwilę,
Dla motyli
trzeba miejsce zrobić w miastach
i odkurzyć zakurzony błękit nieba, żeby słońcem i kwiatami
zakwitł asfalt,
tylko tyle i nic więcej już nie trzeba.

Jakiś ty piękny motylu
choć smutno spoglądasz z gabloty okiem umarłej
na skrzydłach
wiosennej do lotu ochoty.
Żaden już podmuch najlżejszy
nie zdoła cię dźwignąć z niebytu lekko jak pyłku
drobinę
i unieść w objęcia błękitu.
Żaden już promyk nie muśnie
twych skrzydeł rozwartych szeroko-jesteś jak tęcza
bez słońca
przygasła na szarym obłoku.
Żaden cię kwiat nie ugości nektarem
na pierwsze śniadanie żaden cię wiatr nie zaprosi
do tańca na leśnej polanie.

Niech skrzydła wiatru niosą Cię ponad czubki drzew..
Niech fale wody niosą Cię poprzez najgłębsze tonie wód..
Niech Matka Ziemia prowadzi Cię bezpiecznymi drogami..
Niech żar ognia pozwoli Ci dotknąć płomieni..
A Ty sam stań się motylem..
Jedynym, tym pierwszym i ostatnim..
Najpiękniejszym..
Poezji wiatr będzie poruszał Twymi skrzydłami..
Skrzydłami wyobraźni..

Zimowa prymula.
Zapaną twarz przytula
Motyl na zimowym oknie,
w którym zziębnięta prymula,
w mroźnym deszczu moknie.
Skrzydłami ją otula żeby dać jej ciepło,
by szklaną purpurą jej serce nie skrzepło.

Chcialam cosik napisać,ale chyba jednak nie dam rady z tymi rymami To tylko pozdrowię i poczytam,bo ciekawie tu

Barbaska..miło Cię widzieć Jesteś kolejnym motylem, który tu zawitał

Z pięknej róży motyl płowy,
Wychyliwszy trochę głowy,
Zwołał braci rój niestały.
Nuż prawić morały,
Stałość wychwalać,
Do cnoty zapalać,
I we wszystkim, co rozprawiał,
Siebie za przykład wystawiał;
Słowem - nagadał i nałajał tyle,
Ze o poprawie myśleć zaczęły motyle.
Wtem jakiś młodzik na fijałku siada
I tak powiada:
- Nie wierzajcie, co on prawi;
Ja powiem, czemu latać go nie bawi:
Oto przed kilką chwilami,
Gdy aż do znoju swawolił z kwiatkami,
Nadszedł starzec, co kosą wszystko w swojej drodze
Wycina i niszczy srodze,
Co ciągle idzie, nigdy nie odpocznie w trudzie,
Ten to sam, co go Czasem nazywają ludzie.
Nadszedł, a wkoło ostrym tnąc żelazem,
Podciął i braciszkowi skrzydełka zarazem; Dlatego stałość chwali, jedne lubi różę,
Bo sam już latać nie może. -
Nie jest tu moją myślą, młode, piękne panie,
Często zbyt płoche pochwalać latanie,
Ale słuchając niejednej matrony,
Trzeba wyznać z drugiej strony,
Ze i to motyl...

ale motyl obarczony.

serenko ooo ja i motylek? Hmm może raczej jeden z tych szarych,nocnych Pozdrawiam

Może być i nocny.. więc to znaczy że będziesz tu zaglądać wieczorową porą hehe

Motyle..

są tu ciche, niewinne..
piękne w swej skromności..
pełne miłości..

są tu między nami..
urokiem oplecione..
czasem roztargnione..

są tu..
nasze jedyne..
ciepłe chwile..

Być motylem...
obudzić się na zielonej łące
i wykąpać w kropelce rosy.
Być motylem...
usiąść na płatku różowej stokrotki
i ukoić się jej zapachem.
Być motylem...
zatańczyć z wiatrem wśród
obłoków
i podarować słońcu uśmiech