Forum
Wypowiedz się na forum. Zobacz co inni piszą.
Towarzyskie -> Przyjażń?!
2013-11-22 04:44:00
Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;
Ostatni znam jej przykład w Oszmiańskim powiecie,
Tam żył Mieszek, kum Leszka, i kum Mieszka Leszek,
Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, – co moje, to twoje.
Mówiono o nich, że gdzy znaleźli orzeszek,
Ziarnko dzielili na dwoje;
Słowem, tacy przyjaciele,
Jakich i wtenczas liczono niewiele.
O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy
Kiedy gadali, łącząc swoje czułe mowy
Do kukań zozul i krakań gawronich, -
Alić ryknęło raptem coś koło nich.
Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek.
Mieszek tej sztuczki nie umie,
Tylko wyciąga z dołu ręce: „Kumie”!
Kum już wylazł na wierzchołek.
Ledwie Mieszkowi był czas zmrużyć oczy,
Zbladnąć, paść na twarz: a już niedźwiedź kroczy,
Trafia na ciało, maca: jak trup leży;
Wącha: a z tego zapachu,
Który mógł być skutkiem strachu,
Wnosi, że to nieboszczyk, i że już nieświeży.
Więc mruknąwszy ze wzgardą odwraca się w knieję,
Bo niedźwiedź Litwin miąs nieświeżych nie je.
Dopiero Mieszek odżył… „Było z tobą krucho! -
Woła kum. – Szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał!
Ale co on tak długo nad tobą sapał,
Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?”
„
owiedz mi – rzekł Mieszek – przysłowie niedźwiedzie:
Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”.
Ostatni znam jej przykład w Oszmiańskim powiecie,
Tam żył Mieszek, kum Leszka, i kum Mieszka Leszek,
Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, – co moje, to twoje.
Mówiono o nich, że gdzy znaleźli orzeszek,
Ziarnko dzielili na dwoje;
Słowem, tacy przyjaciele,
Jakich i wtenczas liczono niewiele.
O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy
Kiedy gadali, łącząc swoje czułe mowy
Do kukań zozul i krakań gawronich, -
Alić ryknęło raptem coś koło nich.
Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek.
Mieszek tej sztuczki nie umie,
Tylko wyciąga z dołu ręce: „Kumie”!
Kum już wylazł na wierzchołek.
Ledwie Mieszkowi był czas zmrużyć oczy,
Zbladnąć, paść na twarz: a już niedźwiedź kroczy,
Trafia na ciało, maca: jak trup leży;
Wącha: a z tego zapachu,
Który mógł być skutkiem strachu,
Wnosi, że to nieboszczyk, i że już nieświeży.
Więc mruknąwszy ze wzgardą odwraca się w knieję,
Bo niedźwiedź Litwin miąs nieświeżych nie je.
Dopiero Mieszek odżył… „Było z tobą krucho! -
Woła kum. – Szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał!
Ale co on tak długo nad tobą sapał,
Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?”
„
owiedz mi – rzekł Mieszek – przysłowie niedźwiedzie:Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”.
2013-11-22 04:46:18
Przepraszam,jęzor wkleił mi jakiś chochlik....ale słowa się domyślicie.
MIŁEGO DNIA
MIŁEGO DNIA
Przyjaźń między kobietą a mężczyzną czy ona istnieje?
jest tylko łupu cupu łupu cupu 
tak słyszałem 
2013-11-22 21:38:58
"łupu cupu"
a feee
jesli facet nie jest zdolny do przyjazni z kobieta
to faktycznie jestesmy skazane na siebie..
choc przyjaciolki tez nie zawsze zdają egzamin z przyjazni..
a feee
jesli facet nie jest zdolny do przyjazni z kobieta
to faktycznie jestesmy skazane na siebie..
choc przyjaciolki tez nie zawsze zdają egzamin z przyjazni..
2013-11-23 10:05:21
przewaznie sie konczy tym ze jedni sie zakochują w sobie, ale bywaja wyjątki 
2013-11-23 19:50:13
Wierzę w dobro człowieka,
jak wierzę w przyjście wiosny
stąd myśli mych pośpiechem
chwytam promień radosny.
Cicho głaszczę obłoki
przędę nitki ze słońca
oddycham stokrotkami,
by przetrwać do dnia końca...
Nocą tęczę rozciągam
od brzegu do brzegu snu,
gdy świt otworzy oczy
z ulgą napiszę znów tu...
...że wierzę w dobro człowieka...
jak wierzę w przyjście wiosny
stąd myśli mych pośpiechem
chwytam promień radosny.
Cicho głaszczę obłoki
przędę nitki ze słońca
oddycham stokrotkami,
by przetrwać do dnia końca...
Nocą tęczę rozciągam
od brzegu do brzegu snu,
gdy świt otworzy oczy
z ulgą napiszę znów tu...
...że wierzę w dobro człowieka...
Wypowiadają się na forum