Forum

Alu,
zrob mi herbatke..
albo nie , wole gorące kakao
i fajnie ze Cie widze i slysze

Na taką pogodę jaką mamy dzisiaj,kakao idealna rzecz a do tego ...upiec nie dam rady,bo dzisiaj mnie nie będzie ,ale może jakieś pyszne rogaliki po drodze kupię
Trzeba osłodzić Sobie troszkę życie

Ale wierszyk o śmierdzielicy nawet fajny Alicjo

kakaa mi trzeba kakaa
i lodow ze dziesiec lub tuzin
w makao pogramy, a brzuchy zapchamy
bo zycie jak ogon papuzi

kolory rozlewa i dniami
barwi nam zycie i nocą
dzis wszystko odbiera a jutro da więcej
bo ono jest darem i mocą

ale niewypał trochę co nie?!

psaraki

w powietrzu zapach czarnej kawy
co wabi zmysły aromatem
lecz ja nie lubię
wybacz proszę
od kawy wolę pić herbatę

mocna i słodka na spodeczku
najlepiej z chińskiej porcelany
trzymana w dłoniach
jak skarb wielki
taka herbata jest balsamem

dlatego jeśli chcesz zaprosić
i trochę czasu spędzić ze mną
taką herbatę
mi przygotuj
a sprawisz wielką mi przyjemność

Trochę nakłamałam...wolę kawę

...bo zycie jak ogon papuzi

kolory rozlewa i dniami
barwi nam zycie i nocą
dzis wszystko odbiera a jutro da więcej
bo ono jest darem i mocą.

To jest właśnie "to"

ale mi się okejów nawciskało to z niewyspania...

żmijka a wiesz ,że żmija to taka mała bez nóżek jaszczureczka?!

no.. ale kakao tez ma swą moc ;D

Raz kłóciły się dwie żmije,
Która ma piękniejszą szyję
Mówi pierwsza żmija mniejsza:
- Moja szyja jest piękniejsza.
Krągła, gładka jak toczona.
Sama możesz się przekonać.
A w tym miejscu to ci powiem,
Pięknie łączy się z tułowiem.
Na to syczy druga żmija.
To tu kończy się twa szyja?
Pierwsze widzę, odkąd żyje
Tułów cieńszy masz niż szyję.
Na to pierwsza obrażona,
A ty składasz się z ogona,
Gdzie masz szyję, gdzie tułowie?
Ogon kończy się na głowie.
Długo trwała by ta gadka,
Przerwała ją żmija matka.
- Nie kłóćcie się moje dzieci,
To nasz problem od stuleci,
Z czego właśnie się składamy,
Wiem to ja od swojej mamy.
I przodkowie, moi mili,
Także nad tym się głowili.
- Właśnie, mówi pierwsza żmija,
Weźmy kreta, kret ma ryja,
Ogon łapy, uszy dwa
I wiadomo, gdzie co ma.
A nas los pokarał srogi,
Ani ręki, ani nogi,
Ani szczeknąć, ani ryknąć,
Czasem można cicho syknąć.
Śmieją się w dodatku z nas,
Pełznę sobie raz przez las,
Nagle słyszę głos pawiana:
- Weź mnie żmijo na kolana.
Kiedyś znów na drzewie leżę,
Patrzę, wiszą nietoperze,
Zachwycone swym bezruchem,
Mówią – podrap się za uchem.
Tak, okropny mamy los,
Mama żmija mówi w głos,
Nawet teraz widzę wilka,
Będzie tu nim minie chwilka.
Już z daleka stroi miny,
Uciekajmy do gęstwiny.
Wpadł wilk wrzeszcząc:- Żmije z drogi,
Bo wam powyrywam nogi.
Żmije zwiały, klnąc półgłosem,
Nad swoim nieszczęsnym losem.

Spodobał mi się...i ściągnęłam

to jest nie tylko odwieczny problem zmij
ale i ludzi

Super wierszyk o żmijach

Muł
poprzedni | nastepny

Był sobie pewien muł.

Najlepiej muł się czuł,

Gdy stojąc przed wieczorem

Nad stawem lub jeziorem

Oglądał swe odbicie

I wołał: „Czy widzicie?

Wprost oczom swym nie wierzę,

Żem takie piękne zwierzę!

Ten łeb, jak kocham mamę!

A uszy? Uszy same,

Powiedzcie, co są warte!



Nie! Nie chcę być lampartem,

Niedźwiedziem ani lwem,

Bo teraz wreszcie wiem,

Że każde mądre zwierzę

Na króla mnie wybierze!”

Muł odtąd należycie

Oglądał swe odbicie.

Z odbicia taki czar bił,

Że muł się nad nim garbił,

I garbił, i pochylał,

I pysznił się co chwila:

„Dopiero tu poczułem,

Jak dobrze jest być mułem!”



Krakały wokół wrony:

„opatrzcie, muł zgarbiony!”

Gil ćwierknął: „owiem coś ci:

Trzeba się trzymać prościej!”

Koń doń przemówił czule:

„o co się garbisz, mule?

Szacunku nie zaskarbi

Ten, kto się stale garbi”.

Muł wierzgnął opryskliwie:

„Ogromnie wam się dziwię,

To bardzo brzydki nałóg

Udzielać innym nauk,

Sam jestem dosyć kuty!”



I garbił się dopóty,

Aż w końcu już wyglądał

Jak młodszy brat wielbłąda.

A wielbłąd, chyba wiecie,

Ma duży garb na grzbiecie,

Wielbłąda żadne zwierzę

Na króla nie wybierze.

Jakby ten wiersz mi Kogoś przypominał

a te jęzory same wskoczyły...sorrrrry

cześć żmijka co tam Ci przypominał ten wierszyk?