Forum

Adam potrząsnął nią raz jeszcze puszczając szybko oko by opanować całą niezręczną już i tak sytuację. Zaczęła rzewnie płakać: Co ty możesz wiedzieć o moim życiu Szarpnął nią raz jeszcze, po czym odsunął się od stołu nerwowym ruchem. Pracownik drugiej zmiany spojrzał na niego zdziwiony i zaniepokojony: Co ona chciała zrobić? - spytał.

Nie ważne. burkną Adam.- ale na pewno potrzebuje pomocy psychologa. i tym razem już spokojnym głosem powiedział - chodź już. musisz odpocząć od tego miejsca bo to pewnie ono tak na Ciebie działa.
Ewuniu, czy wszystko w porządku? spytał podejrzliwie zmiennik.

Tak Gustaw, wszystko w porządku. Chociaż nie, sama nie wiem. Jestem już zmęczona i jeśli mogę cię prosić to weź jutro moją zmianę, chciałabym odpocząć - powiedziała drżacym głosem i zeszła ze stołu. Gustaw zmierzył posępnym wzrokiem Adama, podszedł do niego i ....

położył mu rękę na ramieniu spojrzał mu w oczy i z zupełnym spokojem powiedział - niech bóg ma cię w swojej opiece jeśli się dowiem, że ją skrzywdziłeś.

Adamowi zadrżała ręka, ale w końcu z opanowaniem podał mu dłoń i uścisnął po czym wyszedł. Ewa spojrzała na Gustawa i z przymusem wręcz uśmiechnęła się do niego: Dziękuję ci, nic się nie stało. Już chciała wyjśc kiedy poczuła jego silnie zaciśniętą rękę na swoim łokciu i ....

i ostre jak żyletki spojrzenie Gustawa.
- możesz mi do cholery powiedzieć o co tu chodzi? głos Gustawa był tak ostry...

Wiesz ile dla mnie znaczysz?! - Gustaw nie mógł opanować zdenerwowania.

ściskał ją coraz mocniej aż krzyknęła z bólu.
widok ten wytrącił Adama z równowagi. nie bacząc na nic, podbiegł do Gustawa, chwycił go za fartuch i pchnął z taką siłą, że padł bezwładnie na podłogę.

puść ją ty skur.ysynu! wrzasnął Adam.

Uuuu, akcja ciekawie się zaczyna rozwijać...

wrócił zza drzwi

Usłyszał i wrócił. Tak, że spokojnie Irenko Nie jest to tak może dopracowane jak w Twoich książkach, ale próbować trzeba, zresztą to grupowe dzieło, więc mogą zdarzyć się niedociągnięcia

Gustaw leżał nieruchomo na podłodze. Adam spojrzał na Ewę, trzęsła się cała ze strachu ściskając ręce w pięści. Coś ty najlepszego zrobił - pochyliła się i spojrzała na twarz swojego kolegi z pracy. Z ucha wyciekała mu krew ...

przecież czekał na Ewę więc nie zamkną za sobą dżwi

Arnie, bierz się do roboty!

ale oczy miał otwarte. lecz źrenica w lewym oku była bardzo rozszerzona pokrywając błękit oka a druga była bardzo zwężona tworząc jedynie mały punkt.
jego lewa noga krótkimi ruchami rzucała się jeszcze chwile po podłodze a prawa dłoń drżała zginając się w nadgarstku jakby chciała chwycić przedramię

sorry. jakiś czarny humor mnie złapał

Ewo... - szeptał cienkim głosem Gustaw. Kobieta pochyliła się mocno nad nim i słyszała jak charczy. Chwycił ją resztkami sił za dłoń i wcisnął coś w rękę. Nagle przestał się ruszać i przymknął powieki. . Gustaw - krzyknęła Ewa - Gustaw ty gnoju, otwórz oczy

powinnaś nosić je na co dzień. dobrze w nich wyglądasz. ale jak poszło?-dopytywała zaciekawiona szczegółami Patrycja.