Forum

Cóż warte bez miłości wszystkie skarby świata?
Skąd bez niej czerpać siłę by się z losem mierzyć?
Serce pragnie uczucia jak płuca powietrza
I w to, że kiedyś przyjdzie zawsze będę wierzyć

W głuchej nocy poświacie wypatruję oczy
By ujrzeć jej oblicze nim dogasną świece
A gdy ciemność kosmata zapanuje wokół
Jasny płomień nadziei w moim sercu wzniecę

Chociaż czas bezlitosny spogląda mi w oczy
I pochyla nade mną swoją głowę siwą
Wciąż jeszcze bardzo ufam i wciąż jeszcze wierzę
Że warto wiernie czekać na miłość prawdziwą

Będę czekać w nadziei wierząc w to niezłomnie
Że kiedyś mego losu odwróci się karta
I spotkam swoje szczęście, spotkam swoją miłość
I poświęcę jej życie, bo jest tego warta.

Najpierw umiera wiara
Kiedy świt ciągle tak nie wstaje
i nie ma już znaku, że jest słońce
żadna myśl o istnieniu sensu nie pozostaje.

Potem odchodzi nadzieja
Tak czekała, by wiara wróciła
jednak już nie wie, o co wzrok oprzeć
więc i jej nie ma, zwątpiła.

Miłość zostaje sama.
W tym mroku płonie jej promień mały
i ona może tak czekać, czekać bez końca
na powrót nadziei i wiary.

I budzi się najpierw nadzieja
Przeciera oczy, świt widzi w ciemności
woła bardzo głośno wiarę
by do życia powróciła, w radości.

Zwleka ona trochę, wciąż wątpi
jednak ogrom nadziei znów jej świeczkę zapala!
Znów rzeczywiście widzi słońce
rozbity na kawałki świat zespala.

A miłość patrzy, znów się raduje
Tak długo samotnie, wiec bólu tyle
że to wszystko bez sensu, że śmierć jej dana
wróciły jednak znów piękne chwile.

I pięknych chwil życzę na niedzielę ...

wierszowane pozdrowienia do ALicji ślę wieczorem
nie są one lukrowane ani pod pozorem..
szczerze piszę choć nie często
ale w myślach Ciebie mam
w tej jakowej znajomości
wiernie, silnie trwam
dziś gdy chłodny wiatr powiewał
włosy targał bezlitośnie
pomyślałam o motylach i słonecznej wiośnie
pomyślałam o pierwiosnkach i żonkilach złotych,
i na słowa rymowane nabrałam ochoty
niechaj uśmiech Tobie sprawią
lub troszeńkę choć rozbawią
będę dalej tworzyć słowa
... wciąż i wciąż od nowa..

Dziękuję Madziu,tylko Ty piszesz szczerze,jak określiłaś,Twoje słowa nie są lukrowane,bo jaki Byś miała cel to robić?czytając Twoje wiersze,wierzę ,że są jeszcze ludzie bezinteresowni.Spotkam się z krytyką...wiem..ale ja to przeżywam na każdym kroku.Tylko dlaczego?a zwłaszcza tutaj,gdzie nikt mnie nie zna,nic o mnie praktycznie nie wie,a osądza.Kiedy człowiek znajdzie się w potrzebie,potrzebuje wsparcia...ale dziwna rzecz się dzieje,zostaje sam...to są fakty,przerabiam to na co dzień,jestem upokarzana,obwiniana o wszystko...ale takie małe dowody sympatii,miłość dzieci,dodaje sił.Widocznie jeszcze jestem potrzebna tutaj na ziemi,a kiedy przyjdzie mój czas,odejdę bez żalu.Za dużo nienawiści doświadczyłam.

I naprawdę już jest mi wszystko jedno,to moje życie,ja za wszystko odpowiem.Życzę ,by nikt nie doświadczył tego,co ja.Nie skarżę sił,i tak to wszyscy mają gdzieś...mają większe problemy,prawda?

Miłego poniedziałku

Bliscy i oddaleni

Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają i
muszą się spotkać aby się ominąć bliscy i oddaleni jakby
stali w lustrze piszą do siebie
listy gorące i zimne rozchodzą się jak w
śmiechu porzucone kwiaty by nie wiedzieć
do końca czemu tak się stało są inni co
się nawet po ciemku odnajdą lecz
przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać tak czyści
i spokojni jakby śnieg się zaczął
byliby doskonali lecz wad im zabrakło bliscy boją się
być blisko żeby nie być dalej
niektórzy umierają-to znaczy już wiedzą miłości się
nie szuka jest albo jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
są i tacy co się na zawsze kochają
i dopiero dlatego nie mogą być razem
jak bażanty co nigdy nie chodzą
parami można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie nasze
drogi pocięte schodzą się z powrotem

Jan Twardowski

Spokojnego dnia

Wrócę

Nie lubię pożegnań, nawet na chwilę
lecz wyjść bez słowa - to nie wypada
więc późną nocą wierszyk ten piszę,
o siódmej rano czas do pracy.

Nie da się ukryć, że będę tęsknić,
myślą przybiegać tutaj codziennie,
do Bejowiczów i do tych wierszy
które dla duszy są ukojeniem.

Aż w końcu przyjdzie cudowna chwila,
kiedy nareszcie wrócę do domu,
i będę mogła do Was zaklikać,
a więc czekajcie mego powrotu.

Podobno czas leczy rany....

Idę w gęsty las
Idę i szukam Ciebie!
Idę i wołam:
Gdzie jesteś?!
Gdzie?!
Myślę, że uciekłeś...
Uciekłeś i nigdy nie wrócisz.
Kochałeś las,
Kochałeś łąki i pola,
Kochałeś każdy kwiat,
Kochałeś cały ten piękny świat!
A teraz nie ma Cię!
Nie ma i nigdy nie będzie!
Zniknąłeś gdy zamknęłam na chwilę oczy.
Jesteś tam...
Tam gdzieś pośród nich!
Z góry opiekujesz się mną...
Mną i tym pięknym światem.
Opiekujesz się:
Tym kwiatem,
Tym polem i lasem,
Tym strumieniem, w ktorym
moczyłeś zwe suche usta!
Lecz pytam się...
Pytam się czemu?!
Czemu Bóg zabrał mi Ciebie?!
Ciebie i ten piękny świat,
Ten piękny kwiat,
To piękne pole
I ten piękny las?!
Bo bez Ciebie...
Bez Ciebie wszystko traci sens!
Nawet najmniejsze me westchnienie
Nie wróci Ci życia!
I tej pięknej drogi,
Którą tak uporczywie szedłeś!

nie za­pomi­namy... a ból nie prze­mija... po pros­tu uczy­my się z nim żyć... i z cza­sem już go nie czu­jemy... przyz­wycza­jamy się...

Lucka nie przesadzaj nikt cię tu nie krytykuje ani nie obraża, nie pisz glupot

A co? nie mogę pisać głupot?przecież i tak nikt tutaj nie zagląda...co nie?

Miłego dnia Ewka

Dlaczego nie mówimy o tym, co nas boli otwarcie?
Budować ściany wokół siebie - marna sztuka
Wrażliwe słowo, czuły dotyk wystarczą
Czasami tylko tego pragnę, tego szukam

Na miły Bóg,..
Życie nie tylko po to jest, by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać

Problemy twoje, moje, nasze boje, polityka
A przecież każdy włos jak nasze lata policzony
Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień, niech rzuci
Daleko raj, gdy na człowieka się zamykam

Na miły Bóg,..
Życie nie tylko po to jest, by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać

Na miły Bóg,..
Życie nie tylko po to jest, by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać

Tolerancja....

kochana Alu,nie zaglądałam dni parę
dziś wchodzę i czytam zachłannie
kazde Twe słowo i kazdą literkę
starannie

wierzę, że są ludzie bliscy i dobrzy
przy Tobie, sercem i myślą
niech dadzą Ci miłość i przyjażń bez granic, niech uśmiech też Tobie
przyślą

jesteś Wrażliwym Aniołem na jaku
jestes wyjątkiem, jak pąsowość maku
jesteś dobrocią co ślepi nie czują
to ich problem, niech żałują

chociaż nie widzę Ciebie to czuję
wiem, żes mą duszą jest bratnią
wiem ,ze pokrzepiasz i dzielisz się kromką
ostatnią

wiem, że jak cierpisz to w skryciu i sama
że nie chcesz litości ni łaski
jesteś odważna i delikatna
piękna... bez sztucznej maski...

Szkoda słów

Masz rację....szkoda słów...mimo to,zostawiam Ci życzenia miłego dnia