Forum

Bresiu czekam na reakcje
Alu, slonca wewnatrz,,bo na zewnątrz juz nas rozpieszcza

baranek chyba baran
A słoneczko niech świeci
Bo cieszy to starszych
Cieszy i dzieci
Niech świeci dzień cały
Od samego rana
Nana nana nana nana

Teraz już rozumiem,jak się trawkę "żuje",to i wszystko się rymuje

Każdy ma do przebycia
Swoją podróż życia
Mijamy stacje życiowe
jedne szare
Inne zaś kolorowe
Poznajemy ludzi
Którzy wsiadają i wysiadają
Lub też do końca podróży
Przy nas pozostają
Każdy z nas wybiera
Swój przedział życiowy
Jednym wystarcza zwykły
Innym zaś luksusowy
Lecz nie ważny jest luksus
W życiu człowieka
Bo sensem tej podróży
Jest miłość do drugiego człowieka.

Czy tak jest?

Miłego dnia życzę

a Tobie dobrego swietego wieczoru
miedzianowłosa Alicjo

wiersze trafiają się różne

jedne bogate dla biednych

inne biedne dla bogatych

ciamajdzą się w formę

lub wzbogacają w treściach

same w sobie dziwne

i proste


Rymuję kaligrafy

Które nie znajdą

Stuprocentowego nabywcę

Odrymuję paragrafy

Które to

Dla mądrego do...

Śmiech, śmiechu, śmieszne

Bywają te wiersze

Tramwaj z tabulaturą

Praca i optymizm

Wesoło i wkoło


Tu także bywa smutno

Jak trwoga to do...

On i tak zrozumie

Ale czy dobrze ja to umiem?

O Nim bez Niego

To za wiele kolego

Sobie pozwalam


Pisać do wszystkich

Lepiej zacząć dla siebie

Będziemy rozumieć

Na pewno się w niebie


Nikogo nie rusza

Nikogo nie wzrusza

Poezja takowa

Więc zacznę od nowa


Wiersz do nikogo...

Nocne rozmowy Polaków

Tak lubię...coś nie tak

Biegnąc przez ciemny las
Oświetlony tylko promieniami księżycowymi
Zastanawiam się ile Ten na górze dał mi szans ? ...
Może już przepadły
Może ich wcale nie było
Ile jeszcze błędów popełnię ?
A ile zostanie mi wybaczonych
Świat gna do przodu
A ja idąc przez ten las
Myślę ile czasu mi zostało ...
Może czas już odejść ?
Może jednak czas nadrobić
Stracone chwile z bliskimi ?
Las się kończy, słońce wschodzi
Może to następna szansa
Do następnego życia ...
Lepiej będzie jak to sprawdzę sama
Nim znów zapadnie noc
W ponurym lesie ...

Tak tu cicho o poranku...
Delikatnie z rozmysłem zanurzam stopy
w opijającą się kropelkami rosy,
zieloną soczystość traw.
Tak tu cicho...
tulę,upajające swym zapachem
leśne fiołki do swojej twarzy.
Tak tu cicho...
nawet liście na wiekowych drzewach
zamarły w bezruchu
i tylko z oddali dobiegają
wyraźne trele leśnych śpiewaków.
Radosne promyki wschodzącego słońca
w wyraźnej komitywie
z lekkimi obłoczkami na błękitnym niebie,
zapowiadają naprawdę, przepiękny dzień.
Tak tu cicho...


Ten wiersz akurat pasuje...
Miłej niedzieli...nawet dla ponuraków

Coś się zakończyło, odeszło
głucha pustka rozlegająca się echem
życie wypełniła,
boleść, ból, cierpienie, żal, żałość
żałobę ogłosiły,
czarnym kirem wszystko ozdobiły,
czas zatrzymał się w miejscu,
nie chce nawet się poruszyć,
lament, płacz, rozpacz, smutek,
skarga w niebo rzucona,
szloch, szlochanie, zawodzenie,
co zrobić, jak się zachować
czym wypełnić czarną dziurę,
kiedy marzenia nawet umarły,
coś się zakończyło, odeszło
głucha pustka rozlegająca się echem
życie wypełniła…

To wszystko jest do .............

ojej, jak smutno..
co slychac Rudowlosa?

Tik tak, tik, tak.
Ze­gar ciągnie swój takt.
Tik, tak, tik tak.
Chciałbym choć raz na wspak.

Tik tak, tik, tak.
Umysł i cisza sym­fo­nie poczęły grać.
Tik, tak, tik tak.
Myśli dziobią głowę, nie poz­wolą spać.

Upływa,
barwę włosów zmienia i skórę wy­susza.
Upływa,
nikt nie zat­rzy­ma wskazówki, nikt jej nie rusza.

Bez­względny to­warzysz życia, ni­komu nie da­ruje.
Każde­go swym do­tykiem chętnie częstu­je.
Niekiedy ktoś do kart z nim za­siada.
Przy je­go ta­lii jed­nak każdy jak mucha pa­da.

Jest po­nad wszys­tkim i ni­kogo nie przeo­czy.
Z dumą króla po tym świecie pew­nie kroczy.
Wszys­tkie ar­mie świata nie dadzą mu ra­dy.
On wy­bija śmier­ci tam-ta­my.

Nie wyg­rasz lecz możesz wejść z nim w pakt.
Wszak wal­ka z nim to is­tny nietakt.
Wy­korzys­taj go w pełni, poczuj wol­ność jak ptak.
Niech prze­mija­nie nie roz­wi­ja się w To­bie jak rak.

Puść wodzę fan­tazji i nie pat­rz gdzie in­ni zmie­rzają.
Zas­to­suj for­tel i łap wszys­tkie chwilę, które tak szyb­ko uciekają.
Nastąpi kiedyś, ten po­wiela­ny sche­mat su­rowy.
Przyj­dzie On -Ze­gar­mis­trz pur­pu­rowy.

Prze­nik­nie każdą duszę je­go wzrok sro­gi,
wszys­tkich cze­ka ta podróż, go­tuj się do dro­gi.
Tym­cza­sem ciesz się tym co od lo­su dos­tałeś.
Czy go po­witasz w szczęściu czy zgry­zocie za­leży jak w życiu so­bie usłałeś.

Naszpi­kowa­ny prze­myśle­niami płynę znów na dru­gi brzeg.
Le­kar­stwem niech sta­nie się głębo­ki sen, zmienię na trucht ten szyb­ki bieg.

Onieśmielo­ne oczy oazę od­najdują.
Onieśmielo­ne oczy op­lu­ty ob­raz od­trują.

Onieśmielo­ne oczy obiek­tywnie oce­nią.
Onieśmielo­ne oczy oszus­two oczer­nią.

Onieśmielo­ne oczy opo­nują ot­warcie.
Onieśmielo­ne oczy - je­dyne opar­cie.

Jestem Madziu
co u mnie?
odpowie Ci wiersz...

Żyję nadzieją na lepsze jutro,
tym, że znowu musi wzejść słońce
a księżyc odbyć swoją nocną wędrówkę.

Żyję wiarą w happy end,
tym, że wiatr musi nieść tysiące różnych słow
a gwiazda świecić jak najjaśniej potrafi.

Żyję bólem, który co dzień mi przypomina
o tym, że muszę wstać,
ubrać się, zjeść, umyć, chodzić, żyć.
Przypomina, że muszę "być".

pieknie napisalas..
smutne ale jednak z nadzieja..
dobrych mysli, dobrych snow, dobrego jutra